ตำถาด หรือ ส้มตำถาด เป็นเมนูอาหารส้มตำที่ประกอบด้วยเครื่องเคียงหลายอย่าง เช่น แคปหมู หมูยอ เส้นขนมจีน ไข่และผักหลายชนิด (ดังภาพ) เสริ์ฟบนถาดสังกะสี ว่ากันว่า เริ่มต้นไอเดียมาจากร้านขายส้มตำแถวอีสาน (อันที่จริงสมัยผู้เขียนเป็นเด็ก บ้านนอกเราก็กินส้มบักหุ่งแบบมั่วๆ แบบนี้ล่ะ) จนปัจจุบันกลายเป็นเมนูอาหารที่ได้รับความนิยมอย่างสูง ร้านที่ขายส้มตำใหญ่ๆ แทบทุกแห่งต้องเพิ่มเมนูตำถาด เป็นเมนูเด่นเพื่อรองรับความต้องการของลูกค้าที่เพิ่มขึ้น
อย่างไรก็ตาม มีการกล่าวถึง อันตรายที่แฝงมากับส้มตำถาด กันอย่างแพร่หลายใน Social Media และที่เป็นข่าวตามสื่อต่างๆ ว่า ภาชนะที่ใส่ส้มตำ คือ “ถาดสังกะสี” นั้น ไม่ได้มีไว้เพื่อใส่อาหาร ภาชนะดังกล่าวถูกพ่น เคลือบสีและสารเคมี ซึ่งมีทั้งโลหะหนักและสารตะกั่ว หากนำมาใส่อาหารที่มีรสเปรี้ยว รสเค็มมากซึ่งมีความเป็นกรด และด่างสูง จะทำให้ถาดสังกะสีเกิดการกัดกร่อน ทำให้สารตะกั่วหลุดมาปนเปื้อนในอาหาร และถ้ามีการทำความสะอาดถาดด้วยการขัดล้างอย่างแรง อาจจะทำให้สารเคมีที่เคลือบอยู่หลุดร่อนออกมาปนเปื้อนกับอาหารได้เช่นกัน (อันนี้ หมายความรวมถึง จานสังกะสี ที่ชาวบ้านนิยมนำมาเป็นภาชนะในการใส่อาหารรับประทานด้วยหรือเปล่า ถ้าใช่ จานสังกะสีทุกบ้าน และที่มีอยู่ในวัดทุกวัด ควรต้องถูกสั่งห้ามใช้เด็ดขาดทั้งประเทศ … เพื่อสุขภาพที่ดีของประชาชน …แม่นบ่ครับ)
ข้อแนะนำเพื่อการทานตำถาดให้ปลอดภัยมากขึ้น : แม่ค้าที่ขายตำถาด ควรนำใบตองมาปูรองถาดก่อนที่จะนำส้มตำและอาหารอื่นๆมาใส่ หรือปูรองถาดด้วยพลาสติกที่ใช้รองอาหาร หรือหากใช้ถาดสแตนเลส ก็น่าจะมีความปลอดภัยมากขึ้น เป็นการสร้างความมั่นใจให้กับลูกค้าด้วย … และถึงจะมีข่าวแบบนี้ ผมเองก็กินตำถาดเหมือนเดิม แค่เลือกร้านที่ทำให้รู้สึกปลอดภัยมากขึ้นครับ เพราะหน่วยงานต่างๆ เช่น กระทรวงสาธารณสุข หรือนักวิชาการต่างๆ เขาไม่ได้ห้ามเรากินตำถาด แค่ให้ระมัดระวังเรื่องภาชนะที่เอามาใส่ส้มตำ และที่สำคัญมันแซ่บ … เว้าแล้วก็น้ำลายไหล …. ไปจัด ตำถาดสักถาดดีกว่าครับ
