ทุกช่วงปลายปีการศึกษา นักเรียน ป.6 ม.3 และ ม.6 ก็อาจตกอยู่ในอารมณ์เหงาๆ เศร้าๆ นอกจากเรื่องอนาคตการเรียนของตนเองที่ ป.6 เตรียมเข้าโรงเรียนใหม่, ม.3 จบแล้วหางานทำ หรือไม่ก็เข้าเรียนต่อโรงเรียนใหม่, ม.6 ก็หางานทำหรือไม่ก็ไปเป็นเฟรชชี่ในมหาวิทยาลัย แล้ว ที่กระชากอารมณ์สุดๆ ไม่แพ้กัน ก็คือ ต้องโบกมือลา แยกจากเพื่อนกันแล้ว ยังจำความรู้สึกในแต่ละช่วงเวลาได้ครับว่า มันทรมานแค่ไหน
ธรรมเนียมหนึ่งของการจะลาจากกันในวงการนักเรียน ก็คือ …. ต้องเขียน “เฟรนด์ชิพ” ให้กัน เป็นที่ระลึก มีที่อยู่ติดต่อหากัน รวมทั้งความในใจที่อยากจะบอกกัน ซึ่งมีทั้งแนวเศร้าซึ้งกินใจ แนวฮาระเบิด แนวเพ้อเจ้อ แนวสารภาพ และสารพัดแนว (อยากบอกว่าเขียนไปเถอะครับ อย่าอายที่จะให้เพื่อนเขียน เพราะเมื่ออายุมากขึ้น ทุกคนจะโหยหาอดีตกันทั้งนั้น) และมันจะเป็นที่ระลึกที่จะเก็บไว้ได้อีกนาน เรียกว่าพอนานไปหยิบมาดู ภาพของวีรกรรม ความประทับใจ และความฮาต่างๆก็ลอยเข้าขึ้นมาเลย (อยากบอกว่า เพื่อนวัยมัธยมตอนปลายนี่ล่ะ ที่รักและสนิทใจกันสุดๆ)
แนวการเขียนเฟรนด์ชิบ โดยทั่วไปก็ต้องมีข้อมูลส่วนตัวของผู้เขียน แล้วก็ความรู้สึกที่มีต่อเจ้าของเฟรนด์ชิบ นะครับ เช่น
ชื่อจริง ชื่อเล่น
วันเกิด
ที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์
คติประจำใจ
E-Mail, Facebook
จากนั้นก็คงจะเป็น คำบรรยาย ความรู้สึก เรื่องราวต่างๆที่อยากบอก ตอนนี้ก็เขียนกระหน่ำกันให้เต็มที่ เติมสีสันด้วยปากกาสารพัดสีได้ก็เติมไป เอาให้ตาบอดสีกันไปเลย จะวาดรูป แต่งกลอน เอารูปมาติด ก็แล้วแต่จะจัดกันไป ไม่ว่าจะเป็น
– เรื่องตอนเจอกันครั้งแรก จากตอนแรกที่ไม่ชอบ เกลี๊ยด เกลียด…แต่กลายมาเป็นเพื่อนรักกันซะอย่างนั้น
– ทะเลาะกันครั้งแรก เรื่องไม่เป็นเรื่อง แย่งโต๊ะ แย่งขนม เข้าใจกันผิด ฯลฯ
– เรื่องเอ๋อๆ ที่ประทับใจ แอบตกเก้าอี้ ด้วยท่าที่ประทับใจสุดๆ, เดินสะดุดล้มกลางสนามบาสฯ, โจรกรรมปลาหลวง, หกทับหนึ่งบันเทิงศิลป์ ฯลฯ
– เรื่องที่อยากขอบคุณ ขอบคุณที่เป็นห่วงตอนป่วย ขอบคุณที่ช่วยให้ลอกการบ้าน(อิอิ) ขอบคุณที่คอยให้กำลังใจเสมอมา ฯลฯ
อ๋อ และที่สำคัญ อย่าลืม ติดรูปคนเขียนด้วยนะ แล้วก็ถ้าจะให้ดี เป็นสิริมงคลแก่ชีวิต (ที่จริงก็อยากเขียนกับเด็กๆ เหมือนกันนะ แต่แบบ หาข้ออ้าง ประมาณนั้น) ก็เอามาไปให้คุณครูที่เรารัก เราประทับใจ รุ่นน้อง (หรือรุ่นพี่) ที่เราแอบปลื้ม แอบชอบ แอบประทับใจ เขียนให้ด้วยนะครับ
จะหาสมุดเฟรนด์ชิบ (Friendship Notebook) สวยๆ น่ารักๆ ได้ที่ไหน
ขอก็แนะนำว่า เข้าห้างไปเลยครับ หรือไม่ก็ร้านขายอุปกรณ์การเรียน ร้านหนังสือชื่อดังประจำอำเภอหรือจังหวัด มีขายทั้งนั้น จะเอาแบบเล็ก แบบใหญ่ หรือแบบทำมือ (ทำเอง) ก็ได้ สำหรับ นักเรียนรัตนบุรี-โนนนารายณ์ หาซื้อได้ที่ “ร้านทวีสิน รัตนบุรี” ก็มีหลายสี หลายขนาดให้เลือก หรือจะเข้าสุรินทร์ “ร้านเมืองช้างบุ๊คเซ็นเตอร์” หรือที่ “ห้างสุรินทร์พลาซ่า” ก็มีขาย ได้มาแล้วก็ละเลงกันเลยครับ มีเวลาอีกไม่มากจะจากกันแล้ว ถ้ายังไม่มีต้องรีบหน่อยนะครับ หรือใครมีกลอนเจ๋งๆ ก็เอามาโพสต์แบ่งปันกันได้ครับ
เขียนโดย : ครูพี่สอง โรงเรียนลูกอีสานอนันตสุข
ขอบคุณ : บางส่วนของคำแนะนำจาก http://www.dek-d.com/education/23911/
